Meer over...

Prijs:	€ 15.00 inclusief btw
Verzendkosten:	€ 2.95 binnen Nederland
Levertijd:	3 werkdag(en)

Bestellen...

Het is nog nooit zo donker geweest, of het wordt weer licht

In deze gedichtenbundel blikt Martine van der Vliet terug op haar eenzame en moeizame strijd tegen borderline. Met haar gedichten geeft zij een uniek inzicht in haar gevoelsleven en opent zo deuren naar haar ouders en haar omgeving.
Klinisch psycholoog Hans Fransen: 'Gedichten verwoorden vaak wat moeilijk te verwoorden is. Jarenlang heb ik Martine als hulpverlener gevolgd in haar strijd en zoektocht om door te kunnen gaan met haar fikse littekens uit het verleden. Ze ging door met kracht en strijdlust!'

NIEUWSBRIEF STICHTING BORDERLINE 12 - 2008 - NUMMER 3
Door Wim

Het is nog nooit zo donker geweest of het wordt weer licht
Amsterdam, april 2008, Martine van der Vliet
'Schrijven als therapie,' moet psycholoog Hans Fransen gedacht hebben, toen hij Martine van der Vliet adviseerde haar gedichten te laten bundelen, gedichten, waarin zij haar gevoelens onder woorden bracht in de jaren waarin zij worstelde met haar herstel van BPS. Die worsteling vond haar weerklank in het gevecht met de taal en nu na jaren publiceert Martine haar geestesproducten om ons als lezer een betere kijk te geven op haar gedachten en gevoelens, zodat het misschien wat duidelijker wordt, wat iemand met bps denkt, voelt en meemaakt. Ieder mens heeft twee kanten, een goede en een slechte. Bij mij gaat dat soms heel ver uiteen, in uitersten.

Dan heb ik het nog niet eens het misbruik dat ze soms van je maken, op allerlei gebied. Ze zien je als een dossier, als testmateriaal, een 'geval'. Ik ben geen nummertje, maar een mens en ik wil ook een normaal leven kunnen leiden! Ze probeerden mij aan te praten dat ik zou bestaan uit meerdere persoonlijkheden, terwijl ik nooit vragenlijsten hoefde in te vullen, nooit een persoonlijkheidsonderzoek kreeg. Pas op mijn twintigste werd daar serieus naar gekeken.
Toch lees ik bijvoorbeeld in het gedicht 'Ik tegen mijzelf' (blz. 31) en ook in andere gedichten hoe je de confrontatie aangaat met jezelf, je 'andere ik'. Lijkt dat niet toch te duiden op meerdere persoonlijkheden?
Ieder mens heeft twee kanten, een goede en een slechte. Bij mij gaat dat soms heel ver uiteen, in uitersten. Er is in mij een 'helper', iemand die graag voor anderen klaarstaat en een 'vernietiger', iemand die alles kapotmaakt. Ik maak mezelf kapot en ik wil dat helemaal niet. Ik maak mezelf zieker dan ik ben. En iedereen kan van mij weglopen, behalve ik zelf. Ik heb het wel geprobeerd, verschillende keren zelfs, van mezelf weg te lopen - er zijn altijd wel pillen. Soms werd dat bijna fataal. Het is je geweten, dat als een tweede iemand kan optreden, maar gelukkig overwint bij mij het goede en zit ik niet meer langdurig in de put.
Leidt dat niet tot geweldige problemen in je relaties met anderen, met name de mensen die je nabij staan?
Ja, soms wel, vroeger vooral. Gelukkig heb ik nu een lieve vriendin en Roy en Shanna, mijn allerbeste vrienden die weten ook hoe ik ben en zij kunnen daar goed mee omgaan. Maar voor mijn ouders was de strijd verschrikkelijk. Zij hebben mij nooit laten vallen, mijn vader is altijd voor mij opgekomen, hij is nog altijd mijn superheld. Ik heb één broer, anderhalf jaar ouder dan ik en we hadden natuurlijk vroeger veel ruzie, maar hij was de eerste die mij sponsorde om de uitgave van mijn boekje rond te krijgen. Ik leef van een uitkering en om een boek uit te geven, moet je eigen geld meebrengen. Ik heb veel steun aan de mensen in mijn omgeving. Ik ben zelf ook meer 'leefbaar' geworden. Je blijft altijd twijfels houden, daarvoor is er teveel gebeurd in het verleden, maar ik heb geleerd vertrouwen te hebben in mensen.
Wanneer ben je begonnen met schrijven en vond je het niet eng je persoonlijke gedachten in de vorm van een boekje uit te geven?
Ik had altijd verhalen en teksten in mijn hoofd. Soms dacht een begeleider dat ik een bepaalde tekst uit mijn hoofd had geleerd of zo, maar dat zat gewoon in mijn gedachten. Toen ik dat zei, kreeg ik de raad om het op te schrijven. Ik hield altijd al dagboeken bij. Toen ik zo'n jaar of achttien was, begon ik gedichten te schrijven. Nee, ik vind het niet eng om ze nu in druk te zien, want ik heb het gevoel dat ik er klaar mee ben, ik heb er afstand van kunnen nemen en ik denk, dat ze voor anderen betekenis kunnen hebben. Heel erg persoonlijke gedichten heb ik overigens achtergehouden. Ik ben nog altijd erg met het schrijven bezig. Temidden van lawaai en drukte om me heen, ben ik in staat me daarvoor af te sluiten en me te concentreren op het schrijven.
'Borderline is topsport' schrijf je ergens. Het gevecht is nog lang niet af. Je zegt dat je gelukkig bent met de mensen om je heen en dat je je borderline aardig onder controle hebt, maar toch beluister ik nog vaak een sombere ondertoon in je gedichten. Ik citeer: 'Mijn hart voelt aan als een miljoen stukjes en elke keer als ik / begin te helen wordt het weer stuk geslagen. / Ik raak stukjes kwijt en de stukjes die nog heel zijn zou ik bijna / zelf kapot willen maken, voordat een ander het weer doet.'
Ik heb er hard voor gewerkt om er van af te komen, maar je komt er nooit helemaal van af. Ik ben er nog niet, maar ooit hoop ik de top van de berg te bereiken. Mijn motto is: nooit opgeven, altijd proberen op te staan. Hoop doet leven. Ik heb wel veel zelfinzicht gekregen, ik kan goed uitleggen wat er met mij aan de hand is. Ik weet wanneer het teveel wordt, wanneer de stress toeslaat. Daarin schuilt ook de verklaring voor de titel van mijn bundel. In feite is die tekst van mijn moeder. In de donkere perioden in mijn leven was zij er altijd en als ik haar dan opbelde, zei ze die zin: 'Het is nog nooit zo donker geweest of het wordt weer licht.'
Als we één gedicht van jou mogen opnemen in de Nieuwsbrief, voor welk gedicht zou jij dan kiezen?
Na enig nadenken en na overleg op de achtergrond met haar partner, kiest Martine voor het gedicht 'Tegenstrijdig' (blz. 69). We plaatsen het hiernaast.
Bedankt Martine, voor dit openhartige gesprek. Horen we na deze bundel nog van jou?
Het is misschien leuk om te vermelden dat ik bezig ben met het schrijven van korte stukjes, dagelijkse dingetjes, soms gek, bijvoorbeeld dat ik voor veel geld een stel tuinmeubelen kocht, terwijl ik niet veel meer 'buiten' heb dan een klein balkon of hoe de stress kan toeslaan, als ik op visite moet. De titel weet ik al: 'Dagboek van een borderliner.' En op de langere termijn wil ik een handboek gaan schrijven over hoe om te gaan met hulpverleners. Want over hoe zij met ons zouden moeten omgaan, is al zo veel geschreven, maar het is ook wel eens goed om de andere kant te belichten. Proefstukjes voor mijn nieuwe boek en nog meer gedichten, kun je lezen op mijn hyves-website: 'van donker naar licht.' Exemplaren van de gedichtenbundel zijn te bestellen via Internet: www.mijneigenboek. nl en bij iedere boekhandel in Nederland en Vlaanderen. Prijs € 12,75. De illustraties in de bundel zijn van Björn Hollander. Martine staat een deel van de royalties als gift af aan de Stichting Borderline.